Het is altijd wat met het paasvuur, is het niet te droog dan wel te nat, is het geen stikstof dan is het wel weer smog alarm.
West-Nederland en met name onze regering in Den Haag heeft weinig op met het Oosten en zeker niet met tradities en folklore uit het oosten.
In Drenthe is een groep bezorgde mensen met een opgezette mammoet op pad gegaan richting Den Haag om aandacht te vragen voor onze paasvuren zodat die traditie niet net als de mammoet zal uitsterven.
Net of die paasvuren enorme invloed hebben op de totale stikstofuitstoot, terwijl er elke week duizenden vliegtuigen op onze nationale trots, die Schiphol heet, opstijgen of landen.
Kijken we naar het paasvuur in Meddo: de organisatie stopt ermee vanwege de kosten door veiligheidseisen, vergunningen en regelgeving. Deze rijzen de pan uit, je wordt er gek van !
Zo langzamerhand lijken we vergeten hoe belangrijk een klein paasvuur kan zijn.
Momenteel zien we regelmatig voorlichtingsfilmpjes op tv waarin de overheid en het Zilveren Kruis zich terecht zorgen maken over onze gezondheid en het gebruik van Instagram, Twitter, wat nu X heet en Facebook . Om kort te gaan, we moeten ons minder verstoppen achter het schermpje van de telefoon en het fenomeen dat social media heet.
Daar leent zich een paasvuurtje geweldig voor. Eigenlijk zou elke buurt zo’n vuur moeten hebben, elkaar recht in de ogen kijken onder het genot van een kopje koffie of drankje. Dit kan een groot deel van de polarisatie, die in onze samenleving steeds groter wordt, wegnemen. Als je elkaar ziet en elkaars mening respecteert krijg je een heel ander gevoel dan wanneer je anoniem op social media je ongezouten mening deelt.
Zo’n paasvuur maakt je op een goeie manier warm. En wordt het vuur je te warm dan doe je een stap terug of als het je koud laat doe je een stap naar voren. En als je goed kijkt zie je dat je met elkaar een cirkel vormt om het vuur, een vorm van verbondenheid.
En mocht de wind aanwakkeren dan maak je even ruimte in de cirkel om de rook op te laten trekken. Om daarna met windstilte de cirkel weer te sluiten, weer rond te maken.
En mocht het vuur escaleren door over het gras weg te lopen, dan neemt iedereen zijn verantwoordelijkheid en trapt het uit zonder naar een ander te kijken die het doen moet.
Deze manier van met elkaar om gaan bij een paasvuur zou een voorbeeld kunnen zijn in de samenleving, voor heel Nederland. Je wordt er niet alleen warm van maar je ziet ook weer licht: het licht van Pasen.