Keurmerken

Protocollen, voorschriften, certificaten, labels, wetten, maatregelen: het lijkt wel of we zonder al dat soort zaken ter plekke omvallen door ……. Wat eigenlijk? Laatst schoot me ook nog het verhaal te binnen dat mensen in een woonzorghuis op zaterdag op de markt zelf een visje kochten om thuis op te eten, maar dat visje mochten ze niet in de koelkast neerleggen, want het voldeed niet aan de hygiënische voorschriften voor verpakkingen. Ik dacht dat het huis hun thuis is.

Ik zit te mijmeren over de verhalen van Jezus, hoe het afgelopen zou zijn als die vijf broden en twee vissen eerst door alle keuringen heen hadden gemoeten. Het fijne van die verhalen van Jezus vind ik dat ze altijd eenvoudig zijn met een diepere betekenis. Vooral niet verliezend in details. Stel je voor dat de barmhartige Samaritaan een BIG registratie had moeten hebben voordat die mocht helpen.

Gelukkig is er momenteel een tendens dat voedsel weer ‘zuiverder’ gekweekt wordt en mag opgroeien in natuurvriendelijke omstandigheden. ‘Het Land van Ons’ is zo’n prachtig ínitiatief en ook de Herenboeren zijn met behulp van hun deelnemers hun gebied steeds verder aan het uitbreiden. Natuurlijk is het niet echt een moeilijke keuze om de boontjes uit Ethiopië of de aardbeien met de kerstdagen uit Spanje te laten staan. Waarom moeten we alles willen hebben wat maar in ons opkomt, en het hele jaar door alles binnen handbereik willen kunnen kopen?

De laatste jaren zijn de boerderijwinkels in opkomst, lekker dichtbij, vers van het land, en daarmee ondersteunend voor onze dichtbij zijnde boeren en kwekers. Niks mis mee. Maar ik kwam toch op de vraag hoe ik zou weten hoe gezond hun producten zijn. Worden de gewassen bespoten? Hoe zuiver is de grond? Worden vervelende insecten en ander gedierte verjaagd met onvriendelijke middelen? Ben ik nou een product van deze tijd dat ik het liefst toch een keurmerk wil of ga ik voor goed vertrouwen?

Toch weer een vraag gevonden voor God in de supermarkt? Of zou die niks afweten van lokale boerderijwinkels en telers?

Gea Evenhuis