Lieve mensen van de PG Aalten

Ik wil jullie enorm bedanken voor jullie gift voor Compassion Tanzania.
    Ik mocht met acht  andere vrouwen op reis naar Tanzania. Ik mocht meekijken en ervaren wat een prachtig en belangrijk werk Compassion doet. 

Ik vond het zo bijzonder dat ik dankzij jullie ook echt wat mee te nemen had. 

Van het geld dat jullie hebben gedoneerd, hebben we meerdere voedselpakketten uit mogen delen aan gezinnen waar we op huisbezoek gingen. Aan 85 kinderen mochten wij een levende kip geven. Het was fantastisch om de gezichten van deze kinderen te zien. Hierbij een verslag van de reis.

 

Vanmorgen begonnen we de dag bij het hoofdkantoor van Compassion. Wat bijzonder om dit te zien, welk werk de medewerkers doen en hoe zij ervoor zorgen dat alle sponsorkinderen de post van hun sponsorouders ontvangen. Daarna reden we door de sloppenwijken van Arusha op weg naar twee sponsorkinderen om te zien hoe zij met hun families wonen. We deelden voedselpakketten uit aan deze gezinnen. Deze zijn gesponsord door de PG Aalten. Geweldig! Ook deelden we armbandjes uit onder de kinderen op straat. Zo kon je mooi in contact komen met de kinderen. Dit was een hele mooie manier. Ik nam 125 armbandjes mee vanuit Aalten. Die snoetjes van die kinderen, heeerlijk! Na een rit van ruim drie uur kwamen we aan bij ons hotel. Prachtige plek, wat wel een beetje dubbel voelt, na zoveel ellende gezien te hebben vandaag.

 

 

Echt zó mooi! Na een heerlijk ontbijt gingen we weer in de bus op weg naar twee projecten van Compassion, waaronder een moeder-en-babyproject. Dagelijks komen hier zwangere vrouwen en moeders met hun baby’s naar toe om te leren hoe ze voor hun baby’s kunnen zorgen. Veelal zijn de vaders buiten beeld, meestal door drankproblemen. We bezochten een moeder met vijf kinderen in een huisje van klei. Er  was een baby’tje van drie weken oud. De oudste, een jongen van 11 jaar nam de rol van de vader op zich. We gaven ook dit gezin een voedselpakket en de kinderen armbandjes. De oudste jongen gaven we een kinderbijbel om zo zijn broertjes en zusjes te kunnen voorlezen. De lach van deze jongen vergeet ik nooit meer! De moeder van dit gezin heeft een moestuintje, ze verkoopt de groente op de markt, zodat ze geld heeft om voedsel te kopen. Nadien bezochten we een ander project. Elk kind kan drie keer per week naar het project komen. Hier krijgen ze voorlichting, onderwijs, medische zorg en drie keer per dag een maaltijd. De kinderen zongen en dansten voor ons, ze zijn zo blij dat er blanke mensen naar hen toe komen om te kijken hoe het bij hen gaat, tranen in mijn ogen… een indrukwekkende dag.

 

We begonnen de dag weer met een heerlijk ontbijt en een mega mooi uitzicht. Om 7.45 uur vertrokken we met de bus richting het eerste huisbezoek. Mijn hart brak … een moeder met twaalf(!) kinderen in een klein hutje. Compassion bouwt voor hen een stenen huis. De bouw is net begonnen. We mochten dit gezin ook een voedselpakket overhandigen. Vijf kinderen waren naar school en de andere zeven kinderen gaven we een armbandje en een voetbal. Hun brede lach is goud! Vervolgens bezochten we een project van Compassion waar per dag 200 kinderen komen. We mochten kijken in de klaslokalen. Anyke gaf nog een les met alles over ‘Holland ‘ over de tulpen de klompen en de Nederlandse voetballers. We zongen samen met de kinderen ‘Hoofd schouders knie en teen’. De kinderen lagen dubbel van het lachen. Geweldig! Nadien zongen alle kinderen ons toe, echt al die stemmen en al die bruine koppies, heerlijk! Namens de PG Aalten en andere mensen uit Aalten die een gift gaven, mocht ik 80 kippen uitdelen onder de kinderen. De kippen zorgen voor eitjes, en dus heeft het gezin voedsel. Op de terugweg bezochten we een moeder met haar kind in een hutje echt ongelooflijk …het was maximaal 6 m2, het huisje was gemaakt van klei en de vloer was van zand, er stond alleen een bed. We mochten haar ook een voedselpakket geven. En ook haar zoon kreeg een armbandje. Mooi om te zien hoe blij hij ermee was. Na een lange dag gingen we weer terug naar ons hotel om nog even te zwemmen en even bij te komen van alles wat we hebben gezien vandaag.

 

Opnieuw vroeg op. We bezochten vanmorgen een kerkdienst. De kerk staat op het project van Compassion. Vanuit het dorp komen de gezinnen lopend naar de dienst. Dit is voor hen echt het hoogtepunt van de week. Ze hebben de mooiste kleren aangetrokken. Sommige gezinnen moeten ruim een uur lopen. Nou ik heb al best veel verschillende kerkdiensten meegemaakt maar een dienst als dit…. echt wat bijzonder! Het dak ging er bijna af. Iedereen klapt, danst en zingt. Niemand staat stil… je weet gewoon niet waar je kijken moet. De muziek op volume 60 en de man achter het drumstel zit op een stapel opgestapelde bruin geworden tuinstoelen. Niks geen mooie muziekinstrumenten, beamer of mooi apparatuur. Gewoon met z’n allen dansen en zingen voor God. Wat een feest! Na afloop hebben we met vijf jongeren, die eerder in het sponsorproject van Compassion hebben gezeten, geluncht. We konden hen vragen stellen. Heel bijzonder om te horen hoe Compassion het verschil heeft gemaakt in hun leven. Deze vijf jongeren hebben hun kans gepakt en hebben allemaal een studie gevolgd, of zijn nog aan het studeren. Een van hen heeft een metaalbedrijf, de ander heeft een naaiatelier en weer een ander is aan het studeren voor arts. Soms lijkt het maar zo minimaal wat wij kunnen doen, een kindje sponsoren bij Compassion kost ons € 1,00  per dag. Wat is nou één euro per dag? Maar de afgelopen dagen heb ik gezien hoe ontzettend belangrijk en waardevol dit is voor een kind en hoe dit het leven van een kind  verandert. Morgen is het een hele bijzondere dag want dan ontmoet ik ons eigen sponsorkindje Rebeca. Morgen is het ook onze laatste projectdag. Morgenmiddag rijden we naar de Tarangire. We zullen slapen in een safaritent midden tussen de leeuwen.

 

Vandaag bezochten we twee plekken waar huizen worden gebouwd voor gezinnen uit het Compassion-project. Deze zijn betaald door een sponsoractie van mijn vriendin Anyke, zij beklom in februari 2024 de Kilimanjaro. Zo bijzonder om nu samen te zien wat zij met dit geld hebben gedaan.

Daarna bezochten we het huis van Rebeca, ons eigen sponsorkindje. Wij sponsoren haar al een tijdje. Ze stond ons al op te wachten samen met haar tweelingzusje. Ze was erg verlegen, ook niet gek, ze heeft misschien nog nooit blanke mensen gezien. Super spannend. Bij het huis stond haar moeder ons te verwelkomen. We mochten mee naar binnen in hun huisje. Super klein. Er stond alleen een tweepersoonsbed waar ze met het hele gezin op slapen. We konden met elkaar praten en we gaven hen een voedselpakket. Van een voedselpakket kan een gezin veertien dagen leven. Ook gaf ik de kadootjes namens ons gezin aan ons eigen sponsorgezin.

Mooi om te zien hoe blij ze waren. Ik werd meerdere malen bedankt en ik kreeg van de moeder een heel mooie omslagdoek als dank. Ik mocht voor de moeder en haar kinderen bidden. Samen met Rebeca en haar tweelingzusje reden we met de bus naar het Compassion-project waar Rebeca naar toe gaat. We werden hartelijk ontvangen met zang en dans en bloemen. We bleven op het project lunchen. Elke maaltijd staat er hier rijst kip en groenten op het menu. We namen later afscheid van Rebeca en alle andere kinderen van het project en reden met de bus richting de Tarangire. Dit is een Natural Park. Hier blijven we een aantal dagen.

De laatste dagen van de reis waren een aantal dagen van ontspanning en bezoekjes aan het hoofdkantoor van Compassion in Arusha. Bijzonder dat je in twaalf dagen een heel mooie band opbouwt met de mensen daar.

 

Ik mocht de afgelopen weken met eigen ogen zien wat Compassion doet en wat een ontzettend belangrijk werk het is. Ik wil jullie daarom nogmaals heel hartelijk bedanken voor jullie mooie gift. 

Op de foto’s zien jullie het uitdelen van de voedselpakketten en alle kinderen met een kip. 

Wilt u ook een project ondersteunen of een kind uit het sponsorproject? Dit kan al voor   1,00per dag. Kijk voor meer informatie op de website www.compassion.nl of neem contact met mij op via tel. 06-46926632.

Nienke Simmering