Een paar jaar heeft Gea Evenhuis trouw haar bijdragen geleverd aan ons blad. Die bijdragen bestonden uit boekbesprekingen, een aantal afleveringen over de Tien Geboden en artikelen over zaken die haar troffen. In dit nummer van KerkVenster staat haar laatste bijdrage. Als redactie willen we Gea bedanken voor haar inzet gedurende de achterliggende periode.
redactie KerkVenster
Stiltecentrum
Recentelijk zat ik een tijd in het stiltecentrum van het ziekenhuis in Winterswijk. Ik was blij verrast met deze plek, gemakkelijk te vinden in de gang naar de internisten, achter het restaurant. Een zitbank, een grote tafel met stoelen, schilderijen aan de muur en heel fijn, een gebedskleedje in de juiste richting voor onze medegelovigen die Hem Allah noemen. Immers, er is geen andere god dan God. Ik raakte gelijk geïnspireerd om mijn verhaaltje over het eerste gebod te schrijven. Soepel kwam dat uit mijn pen. Vervolgens ben ik voor het schilderij van Linda ten Dam gaan zitten, omdat het ‘kunnen verdwijnen in een schilderij’ mij intrigeerde. Niet voor niks heet het ‘Verte’.
Mijn gedachten bleven nog even bij de Tien Geboden, door Mozes aangenomen terwijl het volk door de Sinaïwoestijn onderweg was naar het beloofde land. Ik weet niet zo goed wat God destijds beloofd heeft, maar de Israëlische staat maakt er nu een puinhoop van. In die tijd van rondzwerven was er nog ruimte genoeg voor iedereen en kan ik me voorstellen dat er niet een gebod nodig was om de natuur te beschermen. Ik zie de weidsheid van de Sinaï nog voor me, de nacht die we doorbrachten in een wadi onder de flonkerende sterrenhemel, ik begrijp dat mensen zich dan gekoesterd kunnen voelen in de beschermende omhelzing van de aanwezigheid van God.
Wanneer zijn die intenties van God en zijn voorschriften zo verloren gegaan? Zou er een Woord Gods ontbroken hebben in zijn lijstje van tien? Het was natuurlijk niet voor niks dat hij later Jezus op aarde liet rondlopen om te vertellen dat de belangrijkste boodschap het liefhebben is en niet het ‘punaisepoetsen’ van al die regeltjes met vragen als ‘wat staat er nou en wat zegt ie nou en wat bedoelt ie’. In al die zogenaamde debatten slaan we elkaar liever dood dan dat we onthouden wat het belangrijkste is om als mens te doen. Bij de Grieken stond op de tempel van Delphi ‘Ken U Zelve.’ Hoe kunnen we samen leven, onze medemensen liefhebben en nabij zijn als we niet weten wat onze talenten zijn, en ook niet weten wat in onze eigen schaduw verborgen ligt. Wat zijn onze verlangens en onze begeerten? Wat zijn onze drijfveren waarmee wij ons voortbewegen? De Toekomst is niet bekend en wordt niet gekend, net zomin als ik kan doorschouwen wat er in de Verte ligt.
Gea Evenhuis