In Suriname ligt het dorp Matta. Hier wonen een paar honderd mensen, ver verwijderd van de hoofdstad Paramaribo. De omstandigheden zijn er nog primitief.
Om er te komen moet je over een zandweg, de bewoners hebben geen waterleiding en de dichtstbijzijnde winkel is ruim 23 kilometer verderop.
De kinderen in het dorp worden in veel gevallen door de moeders opgevoed. De vaders zijn vertrokken om ergens anders werk te kunnen vinden. Door de armoede en weinig mogelijkheden om je leven te kunnen verbeteren, zijn er in Matta veel problemen. Van drank- en drugsmisbruik tot huiselijk geweld en criminaliteit.
In het dorp is een basisschool. Doordat de overheid nauwelijks aandacht heeft voor de inheemse bevolking, had de school een groot tekort aan materialen en werden de docenten niet genoeg bijgeschoold. Iedereen op school kreeg hetzelfde onderwijs, waardoor kinderen met leer- of gedragsproblemen te weinig aandacht kregen. Zij konden niet meekomen op school, staken daardoor ook niet veel op en hadden later in hun leven grote moeite om een fatsoenlijke baan te vinden.
Het doel van dit project was om de kwaliteit van het onderwijs te verbeteren, zodat moeilijk lerende kinderen dezelfde kansen krijgen als kinderen op andere scholen. Met speciale begeleiding en individuele aandacht kunnen straks deze kinderen zelfstandig een eigen leven opbouwen.
De uitvoering van het project is heel goed gegaan. De leerkrachten zijn beter getraind en de ouders meer betrokken bij het onderwijs. Daarnaast is het schoolgebouw gerenoveerd en nieuw materiaal aangeschaft, zoals computers en boeken. Met trainingen voor leerkrachten en ouders, plus de renovatie van de school, krijgen kinderen in het regenwoud van Suriname dezelfde kansen als hun leeftijdsgenoten in de stad.
Klik hier voor de totale afronding van het Wilde Ganzen project in 2022
Irrigatie- en drinkwaterproject voor twee dorpsgemeenschappen in Armenië
Een groot deel van de inwoners van de dorpen Achajuren Luisaghpuyr in Armenië is boer en voor het levensonderhoud volledig afhankelijk van de watervoorzieningen. De pijpleidingen in beide dorpen waren grotendeels onbruikbaar geworden, mede door hevige weersomstandigheden van de afgelopen jaren, en waren hoognodig aan vervanging toe.
Het is een geslaagd project geworden; de pijpleidingen zijn gerenoveerd, met grote betrokkenheid van de dorpsgemeenschappen. Zij hebben voornamelijk in transport en arbeid bijgedragen.
Met deze renovatie van de waterleidingen hebben de inwoners iedere dag toegang tot water om hun landbouwgronden te irrigeren en zo in hun levensonderhoud te kunnen voorzien. Zij kunnen nu meer oogsten, zodat er voldoende eten is om de strenge winters door te komen.
Door de toegang tot drinkwater hebben de inwoners voldoende drinkwater, wat een stuk hygiënischer is en minder ziektes zal veroorzaken. De waterpijpleiding is overgedragen aan de lokale overheid. De verantwoordelijkheid voor het beheer en onderhoud ligt bij de dorpsgemeenschap en de Users Water Company.
Als commissie Hulp Ver Weg Dichterbijzetten wij ons in om namens de diaconie projecten financieel te ondersteunen, waar ook ter wereld. Onder het motto ‘helpen waar geen helper is’proberen we juist daar te zijn waar de grote aandacht aan voorbij gaat.
Dat neemt niet weg dat door onder andere het noodfonds ook grote rampen en extreme noden gezien worden. Door op zulke momenten snel te kunnen handelen willen we een hand uit steken zonder onnodig tijd te verspillen.
Als projecten kiezen we vaak voor kleinschalige initiatieven. Mede door de persoonlijke betrokkenheid van leden van onze kerk, komen we daardoor vaak bij organisaties die rechtstreeks werken en krijgen de mensen die geholpen worden ook een gezicht en horen wij hun verhaal. Het ondersteunen van de eigen zelfredzaamheid door opleiding of investering is daarbij een belangrijk onderdeel.
Yodep
Een mooi voorbeeld van een kleinschalig project is Yodep. Yodep is een non-profit organisatie in Malawi die zich richt op kinderen en jongeren en hen een betere toekomst wil bieden. Hermen Ligterink heeft dit project meerdere malen bezocht en is nu toevallig in Malawi voor werk en bezoekt daar ook het project. Joy is de contactpersoon met wie we regelmatig (app)contact hebben. We zien en horen daardoor wat hun uitdagingen zijn, maar ook hoe het geld besteed wordt.
Zo deed Joy ons afgelopen zomer, op 13 augustus bericht dat er door mislukte oogsten en toenemende kosten voedseltekorten dreigden. Daardoor zouden ruim 4000 kinderen de komende maanden hun schoolontbijt en lunch moeten missen. Door de korte lijntjes en duidelijke onderbouwing kon het benodigde bedrag snel worden overgemaakt. Slechts drie weken later, op 5 september stuurde Joy ons foto’s van een vrachtwagen vol voedsel dat aangeschaft kon worden dankzij de donatie.
Vragen of ideeën?
Als er vanuit de gemeente vragen zijn of ideeën voor projecten die ondersteund kunnen worden, horen we dat uiteraard heel graag! Neem daarvoor gerust contact op met (leden van) de werkgroep:
Anita Bolks, Dirk Jentink, Emma Roelofsen, Gerdienke te Bokkel, Hermen Ligterink
Na drie jaar konden wij, Arent en Helma Noordink, eindelijk weer zelf naar Oeganda. Door de coronapandemie en de reisbeperkingen konden we lange tijd niet op bezoek, maar in augustus jl. konden we gelukkig weer op reis. We willen u hier informeren over onze bevindingen, die laten zien dat er zorgen zijn, maar vooral dat ons team aan de slag is gebleven en ondanks alles weer stappen gezet heeft!
Wat troffen we aan?
We hebben in de afgelopen drie jaar veel contact gehad met ons team in Oeganda en we maakten ons eigenlijk niet veel zorgen over wat we zouden aantreffen.
En ondanks dat we ons weinig zorgen maakten, waren we toch nog blij verrast en diep onder de indruk van wat we aantroffen. Alle projecten waren goed doorgelopen en geplande activiteiten waren doorgegaan. Wat waren we blij dat we iedereen weer zagen!
We hebben tijdens ons bezoek veel overleg gehad, waarin we al terugkijkend de knelpunten uit de afgelopen drie jaar besproken hebben én, vooral, ook vooruitgekeken hebben.
Ndegeya is onderweg naar zelfvoorzienend worden. Wij zijn procesbegeleiders, zij moeten het doen.
Helaas staat op dit moment dit proces onder druk, want door de extreme droogte van afgelopen maanden, de mislukte oogsten, de sterk gestegen prijzen en door de dreigende hongersnood is de situatie in Oeganda erg zorgwekkend.
Geen water, geen oogst, geen inkomsten, geen eten. De prijzen van voedingsmiddelen en van transport zijn vaak verdubbeld. We zien hongersnood, ziekte, overlijden.
Wat kun je doen? Onze betrokkenheid is groot, onze invloed helaas kleiner.
We doen wat we kunnen doen. We hebben Apollo gevraagd voedselpakketten te brengen naar de gezinnen in de meest schrijnende omstandigheden. Soms moet langetermijnbeleid even wijken voor noodhulp…
Joanne’s Farm
Op Joanne’s Farm wordt heel hard gewerkt. Uiteraard is ook daar de droogte een groot probleem. Dit jaar moet de oogst eigenlijk als verloren worden beschouwd. Er kon alleen nog een klein beetje mais geoogst worden, dat voor eigen consumptie bestemd is.
Op het terrein staat een oude schuur. De bedoeling is om die te verbouwen, er een kippenhok van te maken en dan kippen te gaan fokken. We hopen dat onze farm volgend jaar kippen kan leveren.
Samen met Apollo en Christopher, de beheerder van Joanne’s Farm, hebben we bekeken op welke manier de schuur het best verbouwd kan worden, zonder te veel kosten te maken.
Met de varkens gaat het goed. De twee zeugen zijn bij een naburige beer op bezoek geweest en het ziet er naar uit dat die bezoekjes succesvol waren en dat we binnenkort weer kleine biggen kunnen verwelkomen.
De kliniek
Tijdens de coronapandemie heeft de kliniek veel kunnen betekenen voor Ndegeya en omgeving. Daar zijn we trots op.
Inmiddels is er een personele verandering opgetreden: het team heeft afscheid genomen van nurse Kakande. Hij heeft ons goed geadviseerd bij het opzetten van ons Health Care Plan voor chronisch zieke ouderen en bij het opzetten van de kliniek in Ndegeya. Kakande is inmiddels de 70 jaar al gepasseerd en dan is het tijd om met pensioen te gaan.
We zijn erg blij dat we Shaban, de jonge verpleegkundige die al een jaar als vrijwilliger werkzaam is in onze kliniek, konden vertellen dat hij nu een vaste aanstelling heeft in ons team.
Tijdens ons bezoek hebben we ook dr. Bobic ontmoet, de jonge arts die parttime in onze kliniek werkt.
Hij schoolt ook de verpleegkundigen bij op allerlei gebied. Het is een goed team! Daarbij komt dat het laboratorium intussen ook operationeel is. Daardoor zijn snelle diagnoses en dus juiste behandelingen mogelijk.
De strikte richtlijnen vanuit de overheid voor het operationeel hebben van een kliniek schrijven de aanwezigheid van een latrine buiten én een wc binnen voor. De wc is er al, maar de latrine moest er dus ook komen. Bij niet voldoen van de richtlijn volgt intrekking van de licentie.
We zijn erg blij dat we met hulp van een sponsor dit knelpunt op hebben kunnen lossen: de bouw van een uitgebreide latrine, inclusief wasruimte, is inmiddels gestart.
Onze verpleegkundige Michael woont in een kamertje in de kliniek, omdat hij 24 uur per dag beschikbaar wil zijn voor patiënten. Maar ook dat is volgens de richtlijnen van de overheid niet toegestaan en dreigen we hierdoor onze licentie kwijt te raken. Gelukkig hebben we een sponsor gevonden die ons wil helpen met het financieren van de bouw van een klein huisje voor Michael, pal naast de kliniek. Zodra de werkzaamheden aan de latrines zijn afgerond, kan de bouw starten.
We zijn ook erg blij dat we dankzij mooie giften een fiets voor Michael hebben kunnen aanschaffen, zodat hij nu gemakkelijker zijn huisbezoeken aan de patiënten kan afleggen. En ook konden we een rolstoel voor de kliniek aanschaffen.
De huidige grootschalige armoede betekent dat patiënten de kosten voor de zorg en de medicijnen vaak niet kunnen betalen. De voorraad medicijnen is daardoor snel geslonken. De bedoeling was dat ook de kliniek op termijn winst zou gaan maken, zodat ze zichzelf zou kunnen bedruipen. We hebben nu Michael een extra budget gegeven om nieuwe medicijnen te kopen.
Arme mensen kunnen dan nog steeds gratis geholpen worden en de mensen die het wel kunnen betalen leveren de kliniek alsnog iets op.
Onderwijs
Tijdens de coronapandemie heeft het onderwijs in Oeganda twee jaar stilgelegen. Daarna zijn alle kinderen een jaar hoger geplaatst dan ze bij de start van corona zaten. Maar de exameneisen van zowel de primary schools als de secondary schools zijn niet veranderd.
Dat betekent dat de scholen zeer volle programma’s (moeten) aanbieden. De lesdagen zijn verlengd en vanaf groep 5 zijn de leerlingen verplicht in boarding. De lessen duren vaak van 05.30 (!) tot 22.00 uur (!), ook in het weekend. Zaterdag hebben de kinderen overdag vrij om bijvoorbeeld kleren te wassen; ‘s avonds gaan ze weer naar school. Op zondag natuurlijk eerst naar de kerk, daarna weer naar school. Ook in de vakanties moeten ze op school blijven om in de holiday classes de achterstanden in te halen. Dus er zijn nu in feite geen vakanties, en geen bezoeken aan de ouders. Het lesprogramma loopt door in de holiday classes. De kinderen waarvan de ouders deze holiday classes niet kunnen betalen (want ook hier hangt een fors prijskaartje aan) lopen dus een flink stuk lesstof mis. Kinderen en docenten moeten dus heel hard werken.
De jongste kinderen hadden wel vakantie toen wij er waren, en we hebben ervan genoten ze weer te zien. Inmiddels zijn de scholen weer begonnen en zijn alle 22 kinderen die de Joanne Foundation ondersteunt, weer naar school.
Oogzorg
We zijn vijf jaar geleden een oogzorgproject begonnen, samen met optometrist Te Kiefte uit Dinxperlo.
Zij hebben Michael geleerd oogmetingen te doen. Hij stuurt de resultaten van deze metingen door naar Te Kiefte, die vervolgens de brillen in orde maakt en opstuurt.
Ook nu konden we weer veel brillen meenemen, onder andere een nieuwe pasbril, waarmee de metingen veel gemakkelijker gaan. Mensen zijn erg blij met hun bril en wij zijn blij met deze mooie samenwerking.
Henry en zijn auto
Henry is de chauffeur van de stichting. Hij brengt en haalt de kinderen van de dagopvang (Joanne’s Children Corner), brengt patiënten naar het ziekenhuis in de stad, brengt kinderen naar school aan het begin van een periode en haalt ze weer op aan het eind. Die kinderen moeten veel meenemen: niet alleen hun koffertje met persoonlijke spulletjes, maar ook hun matras bijvoorbeeld.
Iedereen is dan ook heel blij met Henry.
Helaas is zijn auto, een oude Toyota uit het jaar 2000, met vijf ton op de teller, in zeer slechte staat. Behalve dat hij motorisch slecht is, staat ook de rugleuning van de bestuurdersstoel stoel helemaal scheef, dus Henry heeft veel rugpijn na een ritje.
We gaan op zoek naar een oplossing…
Joanne’s Library & Reading Club
Joanne’s Library wordt door veel kinderen bezocht. In het weekend komen er tientallen, om te lezen, of voorgelezen te worden.
Door de week komen er kleinere groepjes kinderen die niet naar school gaan.
Zo komen zij toch in contact met taal en boeken, een belangrijke voorwaarde voor ontwikkeling.
Daarom is de bibliotheek recent weer uitgebreid met leuke nieuwe boeken voor de kinderen.
Terug in Nederland…
En zo waren we na elf dagen weer terug in Nederland, onder de indruk van wat gezien hebben, bezorgd om de moeilijke situatie, maar ook blij dat we iets kunnen doen.
Ook in ons land zijn er terecht veel zorgen over onze welvaart en ons welbevinden.
Maar die ontslaan ons nooit van het omkijken naar anderen, van wie wij ons de problemen nauwelijks kunnen voorstellen. Wij gaan door! Helpt u ons?