Column Anneke Anders

Klusjesdag

Anneke Wattel-de Vries is kerkelijk werker pastoraat in wijk Zuid-Blauw. Ze is getrouwd met Bart en moeder van Lydia (22), Noah (20), Thalita (19) en pleegmoeder van Gydo (16) en Milo (14).

Het is zaterdagochtend; Uitslaap-dag, hang-dag, hobby-dag en klusjes-dag. Klusjesdag is een goede gewoonte die ik van huis uit heb meegenomen.

In het grote gezin waarin ik opgroeide, was altijd veel te doen in en om het huis en mijn moeder vroeg ons om daar allemaal in bij te dragen. Op klusjesdag werd dan ook aan ons allemaal gevraagd welk klusje we wilden doen. Zoals: helpen bij de was, stofzuigen, opruimen, de dieren verzorgen, gras maaien, enzovoort. ‘Samen vormen we dit gezin, dus helpen we allemaal een handje mee om het gezin goed draaiende te houden.’ zei ze dan. Natuurlijk hadden we nou net op die dag veel te druk met veel belangrijkere dingen in ons leven; huiswerk, sport, muziek of andere bezigheden. Maar uiteindelijk droegen we allemaal heel braaf ons steentje bij.

Ook deze ochtend maak ik een lijst met klusjes. En om het makkelijk te maken, zet ik het lijstje met klusjes, zoals dat tegenwoordig kan, in de gezinsapp. De kinderen kunnen dan aangeven welk klusje ze willen doen. Meestal duurt het even voor ik een reactie krijg en soms krijg ik helemaal geen reactie … totdat ik het ze persoonlijk vraag. Zo enorm populair is dit appberichtje dus. Ik ben deze keer dan ook positief verrast als ik na een paar minuten ‘ploink’ hoor op mijn telefoon. ‘Dat is snel’ denk ik. Wat een enthousiasme deze keer. ‘Dat kan bijna niet waar zijn.’ Verrast, benieuwd en een beetje argwanend, kijk ik wie er gereageerd heeft.

Ik zie een keihard lachende smiley. Hè, denk ik, wat is er zo grappig? Als ik beter kijk, zie ik dat iemand uit onze huiskring gereageerd heeft. Oh nee, denk ik verschrikt, het zal toch niet. Ik heb het toch niet in de verkeerde appgroep gegooid. Ja hoor, ik heb het lijstje in de huiskring appgroep gegooid. Zo snel mogelijk verwijder ik het berichtje weer. Ik stuur een lachende smiley terug naar diegene uit de appgroep die op mijn kluslijstje gereageerd heeft. Ik app haar dat ze van harte welkom is om mee te helpen met onze klusjes. ‘Ik zet mijn lijstje er wel onder’, appt ze. ‘Dat is goed’ app ik terug. Ik ben wel benieuwd wat daar op staat. Samen kunnen we er hartelijk om lachen.

Als ik er wat langer over nadenk, is het helemaal nog niet zo’n gek idee. Als gemeente zijn we ook een soort grote familie waarin allerlei ‘klussen’ gedaan moeten worden. Door elkaar te helpen en door te doen wat je kunt, zorgen we ervoor dat onze grote familie goed blijft draaien en niet een paar mensen alles moeten doen.

Ik zie het al voor me: een grote gemeente-app waarin iedereen zijn klusjes zet. Het bestaat vast. Maar dan moet je het natuurlijk wel in de juiste appgroep zetten.