Vang mijn tranen op in uw kruik
door ds. G. ter Maat
De bevrijding tachtig jaar geleden betekende niet alleen maar feest; het ging ook met tranen gepaard. Nog maar een kleine groep mensen heeft de bevrijding bewust meegemaakt. Zelf ben ik van ‘na de oorlog’ zoals de meesten onder ons. Ik ken de oorlog en de bevrijding alleen uit de verhalen, die mij zijn verteld. In deze verhalen proef ik de ontzetting, het verdriet, de tranen.
Tranen. Januari 1945 een dodelijk bombardement op de R.K.-kerk en pastorie.
Tranen. Op 24 maart 1945 wordt de Dijkstraat opnieuw getroffen met alle slachtoffers van dien.
Tranen. Mijn moeder vertelde erover. Tijdens het bombardement van de Dijkstraat werd ook de Boomkampstraat getroffen. Met haar eerste kind, 19 dagen oud, vluchtte ze, terwijl de bommen om haar heen ontploften. Eenmaal bij haar ouders in het Grevink kwamen de tranen.
Tranen. Ruim een maand eerder waren de bommen in het Grevink gevallen. Doden en gewonden.
Tranen. 30 maart, Goede Vrijdag, voor Aalten kwam de bevrijding, maar ook een bom in Barlo op een schuilkelder. Vijf kinderen uit één gezin en twee volwassenen worden gedood.
Tranen. Ze blijven komen tachtig jaar na de Tweede Wereldoorlog. Vanuit onze gerieflijke stoel zien we de beelden van doden en gewonden door oorlog en geweld in de wereld van nu.
Tranen. Bij mensen, die getroffen zijn door wat ‘de toeslagenaffaire’ is gaan heten.
Tranen. Vluchtelingen op gammele bootjes, die de havens niet bereiken.
David, de bekende koning van Israël, de man naar Gods hart, is begonnen als vluchteling. Hij weet wat tranen zijn.
Daarom bidt hij in Psalm 56:9: ‘Vang mijn tranen op in uw kruik.’
Wanneer God onze tranen opvangt, dan doet Hij er ook wat mee.
In Openbaring 21:4 lezen we, dat Hij alle tranen uit onze ogen zal wissen.
Dat kunnen we niet lezen zonder ons het voorafgaande te herinneren.
Daar gaat het over het oordeel.
De Openbaring van Johannes is niet een boek om mensen angst aan te jagen.
Het is een troostboek voor vervolgde mensen, voor mensen met tranen in hun ogen.
God heeft niet alleen de tranen van de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog in zijn kruik, maar van alle slachtoffers in de geschiedenis van de mensheid.
Hij zal rechtspreken over wat mensen anderen hebben aangedaan.
Zo kan Brahms in ‘Ein Deutsches Requiem’ in navolging van Psalm 126:5 het koor laten jubelen: “Die mit Tränen säen, werden mit Freuden ernten.”, “Zij die in tranen zaaien, zullen oogsten met gejuich.”
ds. Gerhard ter Maat