Venster naar buiten

Engelen in Bijbel en kunst

 Moderne kunst & spiritualiteit

Open voor gevleugelde woorden engelen in Bijbel en kunst

         Engelen spreken tot de verbeelding. Hun gevleugelde gestalte wordt zelden waargenomen, toch worden ze ervaren als boodschapper of beschermer. Dat engelen zich vrij bewegen tussen hemel en aarde is fascinerend. Engelen overbruggen de afstand tussen goddelijk en menselijk, hemels en aards. Ze spelen een rol in onze verlangens en angsten. Engelen laten iets oplichten van wat verborgen is, het mysterie, het onzegbare….

In de Bijbel spelen engelen vooral een rol als bode, boodschapper. Soms zijn engelen beschermend, zuiverend of oordelend aanwezig. We beginnen met enkele verhalen uit het eerste Testament waarin engelen een rol spelen, maar voor het leeuwendeel lezen we teksten uit het evangelie van Lucas, rond geboorte van Jezus, zijn verblijf in de woestijn en de verhalen van dood en opstanding.

Elke bijeenkomst beginnen we met het kijken naar en bespreken van een kunstwerk, dat associatief is gekozen bij de tekst die we vervolgens lezen en bespreken. De bijeenkomst eindigt met kijken naar engelen in de kunst die in de loop van de eeuwen gemaakt is bij het Bijbelverhaal. Deze kunst is eerder illustratie dan vrije verbeelding…

————————————————————————————————————

OVERWELDIGEND

 Leven met wat je niet in de hand hebt

Onder deze titel zal Frits de Lange zondag 6 oktober een muzikale lezing verzorgen.

De commissie Inspiratie & Ontmoeting van de PKN-gemeenten Eibergen – Rekken en van de Parochie HH. Paulus en Ludger nodigen u van harte uit om zondag 6 oktober 2024 naar de Oude Mattheüs in Eibergen te komen. De lezing begint om 15.00 uur.

De lezing zal afgewisseld worden met indringende liedjes van Maarten van Roozendaal,

De Dijk, Nick Cave en Leonard Cohen; liedjes over kwetsbaarheid, pijn en verlangen, maar ook over geloof, schoonheid en intens geluk, gezongen door Eessa Frieman, op gitaar begeleid door Frits de Lange.

paulus-ludger.nl  

Sinds The Passion in 2022 in Doetinchem speelde, is er een periodiek gebedsmoment met mensen uit verschillende gemeentes samen. Dit is een initiatief van mensen uit de Baptistengemeente en staat open voor iedereen die wil bidden en aanbidden.

Komend seizoen organiseren we vijf Pray & Praise avonden in een basic opzet: zonder programma en zonder spreker, maar met veel zingen en rondom de band kijken we vol verwachting uit naar wat God ons te zeggen heeft en geven we Hem de eer.

Woensdag 25 september – 20 november – 22 januari (Week van Gebed 2025) – 26 maart – 21 mei

Locatie: Metzo college, Maria Montessoristraat 5, Doetinchem

De avonden zijn van 20.00-21.30 uur, waarbij na afloop nagepraat kan onder het genot van een drankje en een hapje.

Linda Ostendorp, tel. 06 2216 7604

——————————————————————————————————————————————————–

’t Zekenhuus in Wenters

Dit jaor besteet ’t zekenhuus Koningin Beatrix in Wenterswiek 40 jaor. De eerste zekenhuze bunt vanuut de karken ontstaon, ok in Wenterswiek. In ’t begin van de achttiende eeuw was de zorg veur de zeken namelek ‘n onderdeel van de armenzorg en daormet ’n zaak van de karke. Dee betaalden dan de dokter. Laeven en dood lig bi-j beide ok dichte bi-jmekare. Geboorte en deupen, doodgaon en begraven.

Vanaf 1872 mosten alle gemeentes in Nederland ‘n ruumte inrichten veur ‘t verplegen van mensen met ‘n besmetteleke zeekte. Um in  Biebelse termen te blieven zeg maor ‘melaatsen’. In verschillende plaatsen in de Achterhook komt d ‘r dan kleine zekenhuze, in Wenterswiek an de Waliënseweg. Een zekenhuus met zes bedden. Tien jaor later kump  d’r vanuut de ‘Nederlands Hervormde Ziekenverpleging’ naost ’t olde mannen- en vrouwenhuus in de Gasthuusstraote ok ’n zekenhuus. ‘t blif zo’n belangriek wark van de karke, samen met de zorg veur arme mensen en olden van dagen.

Al rap is dit zekenhuus te klein en is d’r behoefte an ’n zekenhuus veur iederene. Dat betekent gin ‘N.H. ziekenverpleging’ meer, maor ‘n ‘Algemene Vereeniging van Ziekenzorg.’ ’n Algemeen zekenhuus mot d’r kommen. Wi-j hebt ’t dan ovver 1923.

In ‘t begin wordt d’r nog ovver edacht um veur de katholieken in Wenters ’n apart gedeelte te maken in dit algemene zekenhuus. De katholieken zeet dit toch neet zitten en gaot zelf maor an de slag. Zee hebt wal de ovvertuging dat ’t met de lichameleke gezondheid wal good zit in ’n algemene  zekenhuus maor neet met de geestelijke gezondheid.

Uutendeleke betekent dat op 15 meert 1926 de opening van het katholieke Elisabeth Ziekenhuis, op 10 juni evolgd deur ‘t Algemeen Ziekenhuis. Toch wal opmarkelek. 80% van de inwonners in Wenters was neet katholiek en ging dus ok neet naor ‘n katholiek zekenhus. Zo ging dat in dee tied.

Ok de burgemeister, as enigsten anwezeg bi-j beide officiële openingen van de zekenhuze,  had ‘t in ziene toesprake d’r ovver dat ’t wal jammer was dat ‘t toch twee zekenhuze wazzen eworden.

Een van de dokters verbaasden zich daor ok al umme.

Hee dacht dat d’r wal arg völle zeken in Wenterswiek mosten waen, of heel völle geld of misschien nog wal meer onenegheid.

Lechtenvoorde, als katholieke enclave, ging natuurlijk metene veur ’n katholiek zekenhuus. Hier was de zekenzorg end 1800 al  in handen van wat katholieke vrouwleu wee-t de zeken thuus verzorgden. Nao ’t neudege ovverleg tussen de huusartsen en de parochie vond iederene dat dit toch better mos.

In 1920 werd de stichting  ‘St. Bonifatius Ziekenverpleging’ op-ericht, met ’n zekenhuus in ’n herenhuus an de Broekboomstraote. Hier werden ’n antal kamers in ericht veur acht patiënten. Veur de verpleging hiervan werd contact ezocht met de congregatie van de Franciscanessen van Münster. Dree zusters daorvan gingen in Lechtenvoorde  warken en de medische zorg kwam veur rekkening van de huusartsen.

Op 25 april 1933 kwam d’r een ni-j zekenhuus an de Diekstraote: ‘t St. Bonifatius Ziekenhuis Lichtenvoorde. Een zekenhuus met veerteg bedden. ‘t Personeel was inmiddels uut-ebreid tut acht zusters en vief vrouwleu veur de kökken en ’t schoonmaken en ’n huusmeister. De zusters hadden in ’t zekenhuus hun eigen wonruumte en een eigen kapel. Meer as 57 jaor hebt ze hier ewarkt en bunt ze veur de gemeenschap in Lechtenvoorde heel belangriek ewest. Op ’t leste wazzen ze uut Münster neet meer in staot de steeds older wordende zusters te vervangen. In 1978 werd in ’n officiële viering afscheid e-nommen van de paar wee-t d’r ton nog wazzen.

In 1974 heb ik zelf as gereformeerd jungensken uut Balle tien dage in ’t zekenhuus in Lechtenvoorde elaegen. Gereformeerd of katholiek, ik bun d’r denk ik net zo verzorgd as iederene. Met owwen naosten mo’j net zo wies wezzen as met owzelf, zeker a’j zeek bunt. Ik hadde in ‘t begin wal wat schrik veur dee zusters (nonnen) met dee grote kappen op ‘t heufd, waorvan ‘n paar nog halfwat duuts praoten. Vri-jdags kreggen wi-j vis, dat ha’k nog nooit ehad.

Echt kindvrendelek was ’t ton nog neet in ’t zekenhuus. Bezeuk van vriendjes op de kamer moch neet. Dee mochten met ’t bezoekuur allene met de snoete teggen de roete naor binnen kieken.

Nao ’t neudege gesteggelte fuseerden In 1984 ‘t St. Bonifacius in Lechtenvoorde en ‘t zekenhuus St. Vincentius in Grolle met de Wenterse zekenhuuze tut ’t Streekziekenhuis Koningin Beatrix. Het gesteggel en de stried um ’n zekenhuus is neet allene iets van vrogger, maor nog steeds van alledag.

 ‘n Paar jaor geleden was d’r hier in de Achterhook ’t ge-ezelte tussen Wenterswiek en Dörkum. Met mekare één zekenhuus lukt nog steeds neet.

De beste plekke was natuurlek één groot ni-j zekenhuus in Varsseveld ewest. An ’t ende van de A-18 lig nog een mooi stuk grond daorveur. Mooi centraal en good bereikbaor veur den helen Achterhook. Daor kö’j samen een hotte met vedan!

Maor ik bun ok wal bli-j met Wenterswiek. Een mooi en good zekenhuus en uut eigen ervaring kan’k zeggen dat ’t natuurlek altied better is um d’r te warken dan um d’r te liggen.

Erik Schokkin