ANNEKE ANDERS
Anneke Wattel-de Vries is kerkelijk werker pastoraat in wijk Zuid-Blauw. Ze is getrouwd met Bart en moeder van Lydia (22), Noah (20), Thalita (19) en pleegmoeder van Gydo (16) en Milo (14).
Wat blijft er hangen?
Bij de maaltijden lezen we altijd een stuk uit de Bijbel. Tijdens het lezen is iedereen (meestal) stil. Maar luisteren is toch echt wel lastig. Vooral als we uit de ‘volwassen’ Bijbel lezen.
De een wordt afgeleid door een langslopende kat, de ander merkt dat hij opeens ergens jeuk heeft. Weer een ander vindt dat het nu wel lang genoeg heeft geduurd en legt zijn hoofd op zijn armen op tafel. Nog een ander is eigenlijk constant aan het bewegen, draaien en wiebelen en kan gewoon niet stilzitten. Alles wat er van een Bijbelverhaal blijft hangen is dan ook mooi meegenomen.
Na het eten vraagt onze dochter: Pap, kom je even mee naar de keuken? Je moet me helpen. Mijn man antwoordt: ‘Nee, ik ben nu met iets anders bezig, bovendien ben je oud genoeg om het zelf op te lossen.’ Na het eten moet iedereen zijn eigen dingen doen; afruimen, brood smeren, tas inpakken enz. Soms weten ze even niet wat ze moeten doen en komen dan vragen om hulp. Meestal helpen we wel even, maar deze keer komt het gewoon niet goed uit. Mijn man heeft zijn aandacht echt even voor iets anders nodig. Onze dochter loopt wat teleurgesteld weg, maar is na een paar minuten weer terug. Deze keer gooit ze al haar charmes in de strijd en vraagt of haar ‘lieve, behulpzame, slimme’ papa mee wil komen naar de keuken. Weer krijgt ze een ‘nee, je kunt het zelf’ als antwoord. Maar ze is hier absoluut niet tevreden mee. Ze zal en moet haar vader mee hebben naar de keuken om haar te helpen. Heel even is het stil, maar dan ‘zeurt’ ze op alle mogelijke manieren door. Als mijn man zegt dat ze moet stoppen met zeuren en dat het antwoord ‘nee’ is, zegt ze: ‘Ik zeur net zolang door tot je meegaat. Net zoals die vrouw uit het verhaal in de Bijbel.’ Wat verbaasd schieten we in de lach. Kennelijk is er toch iets blijven hangen.
We hadden net het verhaal van de onrechtvaardige rechter gelezen uit Lukas 18: 1-8. De vrouw in het verhaal blijft de rechter net zolang vragen om haar recht te doen tot ze het krijgt. Jezus belooft ons dat God ons nog veel zekerder recht zal doen als we zonder ophouden Hem daarom blijven bidden.
Ouders zijn dan wel geen rechters of God, maar voor kinderen kan hun vraag aan hun ouders net zo belangrijk zijn als onze vragen aan God.
Mijn man gaat toch maar met onze dochter mee na het aanhoudende ‘bidden’